Bazen bir insan yüzünden çok acı çekiyorsun...kıvrılıyorsun,ağlıyorsun, bildiğin dağıtıyorsun işte..
Mantıkdışı düşünceler,nedenler,acabalar,umutlar bitmıyor ,ne yüreğinde ne de beynınde..
Zaman kavramı çok farklı birşey zaten..Bazen su gibi akmak derler ya öyle bir haldeyken, bazen  sanki akreple yelkovan mıhlanmış gibi duruyor işte!
Ömür diyorsun ya ; kaç gün,kaç ay, kaç yıl oldugunu bile bilmediğin ömür nasıl geçicek diyorsun..
Bunlara sebep olansa adına aşk dediğin ADAM!
Adam ..kelimesi ne kadar uyar bilmıyorum ama !
Kimsenin kimseyi yüz üstü bırakmaya hakkı yok..hele de uzun yıllardan sonra evlilik denen kutsal birşeyden bahsederken...
Hoş 'evlilik' kurumu da ciddiyetini kaybetti artık..ne olcak yanı..anlaşamazsak olur biter,denipte adılan adım artık..oysa nikah şahidi bile hastalıkta,sağlıkta derken,bir yastıkta kocayın derken...kaç yatak,kaç yastıkta kaç farklı şekilde kocadıgın malum...
buaralar dostlarımın acısını paylaşıyorum..kendi mutlulugumdan korkuyorum çoğu kez...görmemeyi zaten öğrendim de...hissetmemeyi bir türlü öğrenemedim..ikisini de o kadar çok sevıyorum kki, ikisi de o kadarr farklı ki..yeri dolmaz derler ya öyle..
biri Allahın kendi için güzel planları oldugunu düşünüyor ,ben de öyle düşünüyorum.
diğeri aşırı kırgın,ama güçlü..bunu cok az sıyrıkla aşıcak biliyorum.
Ve sadece diyorum ki..sabır ve zaman..
(sizleri sevıyorum: eftelyam  ve yeşocanım)