Sayfalar

4 Kasım 2011 Cuma

özlemek çok fena..

Haftanın son günü olmasına rağmen,tuhaf bir duygu yumağı içindeyim..Dokunsalar ağlayacak gibi derler ya öyle..
Onun sesini duymak istiyorum;ama duysam ne olacakki..asla duymak istediklerimi söylemeyecek o bana...bilyormusun sevgili güncem,bazen ona sımsıkı sarılmak istiyorum,ama karşılıgında fazlasıyla,aşırısıyla erkek olmayı kendine benimsemiş bir adamın yumuşak kalbine dokunamıyorum..
Çok üzülüyorum güncem..
kendi güzel sözlerim de hep içimde kalacak.
Kendi sevgim de...sesim de,gözyaşım da,sevincim de..
Sihirli bir değnek lütfetseydi yüce rabbim bana,birtek onun için kullanırdım...Kendim için yaşamayı çoktan bıraktım zaten..
Ama özledim blog bazı sabahlar sadece kendimi düşünerek uyandıgım güzel mavili günlerimi özledim....
sabah saatlerinde ve akşam dönüşlerinde yaptıgım gürültülü İstanbul yolculuklarımı özledim..
Kahvaltı yaparken muhabbet etmeyi özledim...
Ama ben en çok aynaya baktıgımda gülen gözlerimle bakmayı özledim..
Şimdi şuracıkta içimdeki zehiri gözyaşlarımla akıtmayı ne çok isterdim..ama işteyim ;yapamıyorum...

1 Kasım 2011 Salı

Yine - YENİDEN

Uzun düşüncelerden sonra blog dünyasından , en azından kendi dünyamdan ayrılmamam kanısına vardım.Özgürlüklerim kısıtlandı,belki bundan çok büyük bir rahatsızlık duydum,başta hiç kabullenemedim..yaşadığım yere ayak uydurma çabasında çok zorlandım....istediklerimi giyememek,istediğim gibi gülememek,yürüyememek..Bir süre sonra baktım ki yaşadığım şehirde benden eser kalmıyor.
çok düşündüm buralardan gidebilmeyi,çok istedim arkama bile bakmadan çekip gidebilmeyi..ama gidemedim...
çünkü eskisi kadar özgür, eskisi kadar yalnız değildim,başıma buyruk hiç değilim son 2 senedir..
öncemi özleyecek kadar çok dolu yaşamamın beni bu boşluğa sürükleyeceğini bilseydim eğer, o kadar dolu yaşamazdım - diyemıyorum işte..bu boşluğa düşerken öncemdeki doluluğu , yoğunlugu kaybetmemeyi isterdimm.şimdi o doluluğu tekrar yakalama çabası içindeyim..
 - where is the hareket, there is the bereket-

-müşteri temsilcisi olarak adım attığım iş hayatımdan umutluyum.şimdilik fırtına öncesi sessizliklerdeyim.
Herzamanki gibi,sessizliğimde büyük harfler var..birtek benim bildiğim..